Աստվածաշունչ մատյանից

Բարձ­րյա­լը չի ըն­դու­նում ամ­բա­րիշտ­նե­րի զո­հա­բե­րու­թյուն­նե­րը և ոչ էլ դրանց շա­տու­թյամբ է քա­վու­թյուն տա­լիս մեղ­քե­րին։ Ով զոհ է մա­տու­ցում օ­տար­նե­րի ու­նեց­ված­քից, նույնն է, թե որ­դուն զո­հում է իր հոր ա­ռաջ։ Կա­րո­տյալ­նե­րի հա­ցը աղ­քատ­նե­րի կյանքն է. ով­քեր զր­կում են նրանց, մար­դաս­պան­ներ են։ Ով զր­կում է մեր­ձա­վո­րին կե­րակ­րից, նա սպա­նում է նրան։ Ով զլա­նում է տալ վարձ­կա­նի վար­ձը, նա թա­փում է նրա ա­րյու­նը։

Սի­րա­քի ի­մաս­տու­թյու­նը 31. 23-27

Մեկնաբանություններ